Εκεί στο Νότο

Ήχησαν και αυτό τον Ιούλιο οι καταραμένες σειρήνες..να μας θυμίζουν ότι η ιστορία δεν αλλάζει με συνθήματα και ευχολόγια, ούτε με προφητείες (το βίον του Παίσιου τον έχει ο Φιλελεύθερος σε προσφορά- τυχαίο;). Συνηθίσαμε την κατοχή, συνηθίσαμε το «κυπριακό» να είναι στο dna μας.. τι θα γίνει αν ξυπνήσουμε και είναι λυμένο;; Πως θα ζήσουμε μετά από αυτό; Και οι καριέρες που έκτισαν τόσοι και τόσοι από τη διαίρεση και την διαιώνιση της, τι θα απογίνουν;; Βολευτήκαμε σε μια διαιρεμένη μισή πατρίδα, με μια Κυπριακή Δημοκρατία σε έκτακτη ανάγκη (διότι η κανονική δεν είναι όπως είναι σήμερα- έχει τκ αντιπρόεδρο, τκ βουλευτές, τκ υπουργούς, δημόσιους υπαλλήλους, επεμβατικά δικαιώματα της Τουρκίας, Τουρδύκ..κ.α) άραγε για αυτή μιλούν και ωρύονται για τη συνέχιση της ή της κανονικής;; Βολευτήκαμε σε «νέες στρατηγικές (ιμίσιημου) να επιδείξουμε πυγμή και σθένος στα διεθνή φόρα και να βάλουμε την Τουρκία στο σκαμνί…(για γέλια είμαστε και εν και πολιτικοί και άνθρωποι με γνώσεις που τα λαλούν, τούτο εν το τραγικό). Βολευτήκαμε στην «αδιαλλαξία», να φταίνε οι «άλλοι»..οι «άφρονες», οι συνομώτες, κάποιοι χουντικοί, κάποιοι..χωρίς ονόματα και αριθμό…ουδέποτε εμείς! 

Βολευτήκαμε με μισές αλήθειες να τιμούμε θύτες και θύματα μαζί, να ανεχόμαστε φασιστικά μορφώματα όταν τιμούμε τους ήρωες της Δημοκρατίας, να το θεωρούμε «ατυχές γεγονός» ή όπως είπε ο αμετανόητος χουντικός της Πολιτικής Αεροπορίας «ο αγώνας της Εθνικής Φρουράς για την αποκατάσταση της δημοκρατίας» (ναι..τζιαμέ εφτάσαμε!).

Βολευτήκαμε σε εθνικιστικές εξάρσεις..να φέρει την ελληνική μεραρχία ο ένας, να κλείσει τα οδοφράγματα ο άλλος..να τους δείξουμε…να δουν τι θα πάθουν! (ότι τζαι να πάθουμε δεν θα μάθουμε σε τούντο τόπο). Βολευτήκαμε σε εθνικές αγκάλες και ακροδεξιά βαρίδια..από τον απογαλακτισμό πήραμε τον Κοτζιά στο Υπουργικό, ο Τσαβούσογλου που την άλλη…οι μητέρες σε πρώτο πλάνο…!

Τέλος, βολευτήκαμε με τον Νότο και όπως μας είπε και ο ΓΓ του ΟΗΕ «καλή τύχη Νότιοι…» ούτε καν νότιοι της «Κυπριακής Δημοκρατίας σε έκτακτη ανάγκη» δεν μας είπε.. ο συνωμότης…! Ελπίδα καμία Νότιοι…του χρόνου θα ακούσουμε πάλι τις σειρήνες…πάλι τους λόγους…τα συνθήματα…τις εθνικιστικές παλαβομάρες…τις νέες στρατηγικές…η μόνη στρατηγική που φαίνεται να πετυχαίνει είναι του μακαρίτη του Ντεγκτάς…το 63-64 μιλούσε για δύο κράτη και καλή γειτνίαση (και «εφαρμογή» από τους ε/κ, δηλ. αναμονή και κάποτε θα τα κάμουν μαντάρα και θα το πετύχουμε- την εφαρμόσαμε 100%) μετά μιλούσε ότι το κυπριακό θα το λύσει ο χρόνος, 43 χρόνια μετά άρχισε ήδη να λύνεται χρονικά!

Σε τούτο το τόπο που ευλογήθηκε με απίστευτες ομορφιές δυστυχώς δεν ευλογήθηκε με νούσιμους πατριώτες αλλά με άφρονες! Η έννοια μας να φταίξει ο άλλος, να επιβληθούμε στον άλλο, να επιβάλλουμε το δικό μας έθνος πάνω στο δικό του, να επιβάλουμε τη δική μας ιστορία πάνω στη δική του. τη δική μας σημαία πάνω στη δική του. Το τραγελαφικό, το είδα έντονα το 2004 και ακόμα το βλέπω, όσοι για χρόνια περιφρονούσαν τη κυπριακή σημαία, που ουδέποτε την κράτησαν, να την «υψώνουν» και να φωνάζουν ότι δεν πρέπει να χαθεί η κρατική μας υπόσταση το κράτος μας, η σημαία μας! Μετά την μπόρα φυσικά την «αφήνουν» αφού δεν τους εκφράζει, ουδέποτε τους έκφραζε.. Ο άδρωπος εν ο τόπος τζαι ο τόπος εν ο άδρωπος λέει μια παροιμία. Για μας δεν ισχύει, μένουμε εδώ κοιτάμε αλλού, μια συνεχής αναζήτηση της ταυτότητας μας και ας λέει το dna μας ότι είμαστε πολυπολιτισμικοί ιθαγενείς!

Υστ.: Μηδέν εγγυήσεις μηδέν στρατός…μηδέν από μηδέν μηδέν…σε περίπτωση λύσης (λέμε τώρα…!) εγώ θέλω ασφάλεια και προστασία και από τους δικούς μας τους «μουτζαχετίν»…που ήδη δείχνουν ότι θα τουμπάρουν την όποια λύση δεν «ρίχνει» τον εχθρό στη θάλασσα!

Μια βραδιά στα Όρθια - Φαρί

Αλκίνοος_Όχι στη Βία κατά των Γυναικών

ComMedia: Οι στρατηγικές επικοινωνίας των κομμάτων στις πρόσ...

ComMedia: Οι στρατηγικές επικοινωνίας των κομμάτων στις πρόσ...:      Οι καθηγητές του ΜΠΣ Επικοινωνία και νέα Δημοσιογραφία του Α.Π.ΚΥ απαντούν στον Δημήτρη Κτενίδη* σε 7 καίριες ερωτήσεις για τις στρατ...

“Επικοινωνία, δημοσιογραφία και πολιτική στον 21ο αιώνα. Ένας θαυμαστός,...

ComMedia: Επανεκκίνηση με το #Retreat2014 για το ΜΠΣ «Επικοι...

ComMedia: Επανεκκίνηση με το #Retreat2014 για το ΜΠΣ «Επικοι...: Μέθεξη στον μαγικό κόσμο της δημοσιογραφίας και της επικοινωνίας, δημιουργία κοινών βιωμάτων που θα μας συντροφεύουν και μία ανυπομονησί...

«Η ποίηση τζαι η μουσική αγκαλιασμένες πάσιν»..(Π.Λιασίδης)

Την Παρασκευή 27 Ιουνίου 2014 βρέθηκα στην Χλώρακα της Πάφου σε μια όμορφη βραδιά που διοργάνωσε η Επαρχιακή Επιτροπή του ΑΚΕΛ Πάφου μαζί με την Επαρχιακή Επιτροπή ΕΔΟΝ Πάφου. Η εκδήλωση ήταν αφιερωμένη σε ένα από τα αηδόνια της Κύπρου το Χριστοφή Τζιρτζιπή του κύπριου τραγουδιστή και μέλους του συγκροτήματος ΣΥΚΑΛΥ (ένας από τις τρεις φωνές του τρίο ΣΥΚΑΛΥ). Το μουσικό σχήμα Μιχάλη Χ’’Μιχαήλ ανέλαβε να «τιμήσει» το τραγουδιστή αλλά και τη μουσική παράδοση και ιστορία που δημιούργησε το συγκρότημα ΣΥΚΑΛΥ στον λαϊκό πολιτισμό του νησιού μας. Οι στίχοι του Λιασίδη και οι μουσικές του Κωστή Κωστέα έσμιξαν με τη φωνή του 82χρονου πλέον Τζιρτζιπή ταξιδεύοντας μας σε μονοπάτια αξιοθαύμαστου ποιητικού λόγου, μοναδικής μουσικής και έντεχνου χειρισμού της πιο πλούσιας κληρονομιάς μας, του γλωσσικού μας ιδιώματος. Οι στίχοι του Λιασίδη οι αγάπες τζαι οι καημοί, τα βάσανα της ξενιτιάς, η καταραμένη φτώχεια, οι ανολοκλήρωτοι έρωτες, η καθημερινότητα και τα βιώματα των κυπρίων έσμιξαν με τις μουσικές του Κωστέα και τη φωνή του Τζιρτζιπή και χάρισαν ανεκτίμητης αξίας τραγούδια, τα οποία επανεκτέλεσαν με επιτυχία ο Μ. Χ’’Μιχαήλ και το μουσικό του σχήμα.

«Το φταιξιμό εσού το σιεις κόρη πανάθεμμα σε τες νύχτες μου που ξαγρυπνώ εσού γλυκότζοιμασε..»

Μουσικές, χρώματα και αρώματα, γειτονιές και μαχαλάδες, μια Κύπρος από τα παλιά μια Κύπρος που μας θυμίζει πόσο αλλοτριωθήκαμε στα διχασμένα μονοπάτια της ιστορίας μας. Η διάλεκτος μας, η πιο πλούσια από όλες στην ελληνική γλώσσα, ο λαϊκός μας πολιτισμός μοναδικός και άξιος θαυμασμού δυστυχώς περισσότερο στο εξωτερικό πάρα στο εσωτερικό, μας δείχνουν τα διακριτά σημεία που μας καθορίζουν μέσα στο χρόνο και το τόπο. Είναι η ταυτότητα μας, μια ταυτότητα που τόσο «βιάστηκε» και πολεμήθηκε μέσα στη συνεχή αναζήτηση του παρελθόντος μας. Αυτοί είμαστε από δω ερχόμαστε, από ένα στίχο του Λιασίδη, μια μουσική του Κωστέα και μια «Αγάπη Παλιά» τραγουδισμένη από τη φωνή του Τζιρτζιπή. Η ίδια κωμόπολη που γέννησε τον Αυξεντίου γέννησε και τον Κωστέα, τον Λιασίδη, τον Τζιρτζιπή και τόσους άλλους σπουδαίους ερμηνευτές και χορευτές που ανέδειξαν μέσα από τη δράση του ΣΥΚΑΛΥ τον πολιτισμό μας τόσο εντός όσο και εκτός της Κύπρου. Η πάλη για την ελευθερία, η μουσική παράδοση και τοπολαλιά μας δεν συγκρούονται αλλά ενώνονται για να συνθέσουν την ιστορία και τη ταυτότητα μας.

Σήμερα που αναβιώνει ο πόλεμος κατά της διαλέκτου μας γιατί δήθεν τα παιδιά μας βλέπουν το «Παίζουμε Κυπριακά» (σύμφωνα με τον Πρόεδρο της ΟΕΛΜΕΚ) και όχι επειδή δεν τους μαθαίνουμε σωστά ελληνικά, σήμερα είναι η ώρα να αναδείξουμε και να προβάλλουμε το τι είναι αυτή η πλούσια και ανεκτίμητη γλωσσική κληρονομιά μας. Την γλώσσα την πολέμησαν πολλοί, κάθε κατακτητής που πατούσε σε αυτό το τόπο ήθελε να την αλλάξει και η διάλεκτος ήταν η οδός μέσα από την οποία διατηρήθηκε η ελληνικότητα του νησιού. Αμφιβάλλω αν το γνωρίζει η κοντόφθαλμή (δεξιά) διοίκηση της ΟΕΛΜΕΚ ότι αν δεν ήταν η διάλεκτος μας δεν θα μιλούσαν καν ελληνικά τώρα! Αλλά αυτός ο πόλεμος μαίνεται εδώ και αιώνες, διότι μετά τους κατακτητές που πολέμησαν τη γλώσσα και το ιδίωμα της, τη σκυτάλη πήρε το εθνικοκεντρικό κατεστημένο που απαγόρευαν μέχρι και σε παιδιά τη συμμετοχή τους σε στο πρώτο κυπριακό χορόδραμα το 1962 που ανέβασε το ΣΥΚΑΛΥ με τα έθιμα του κυπριακού γάμου. Τότε, που σύμφωνα με τον Κωστέα, με την επιμονή του Τζιρτζιπή τα παιδιά συμμετείχαν τελικά…αλλά αποβλήθηκαν διότι η συμμετοχή τους δεν ήταν εντός του διδακτικού πλαισίου! Τέτοιες αντιλήψεις είναι λυπηρό να υπάρχουν μέχρι σήμερα από άτομα που έγραψαν και βιβλία για συγκεκριμένες οπτικές γωνίες της ιστορίας. Μέχρι να αντιληφθούμε τη σημασία της ορθής γνώσης της ιστορίας και της γλώσσας μας μέσα από τα δικά μας βιώματα και ιδιώματα θα μένουμε ανεξεταστέοι! 

Εκδηλώσεις όπως αυτές μας θυμίζουν την ιστορία μας, το πολιτισμό και την ταυτότητα μας! Δεν χρειαζόμαστε λανθασμένων τετραγωνικών (ή ανεξεταστέων μαθηματικών) σημαίες και παροξυσμούς του κόμπλεξ κατωτερότητας που διακατέχει κάποιους για την καταγωγή τους. Είμαστε αυτοί που είμαστε, Κύπριοι, ευλογημένοι που γεννηθήκαμε σε αυτό το πολύπαθο αλλά παραδεισένιο τόπο. Που παραφράζοντας αυτό που είπε ο Λιασίδης (όταν στην προσφυγιά του ανέφερε κάποιος ότι και στη Λάρνακα όπου κατοικούσε ο ποιητής μέχρι το θάνατο του «είναι καλά»..)  «να ταν η σκάλα μάλι σου τζαι να μου τη χαρίσεις εγιωνι εν τη άλλασα με ένα γουμά της Λύσης..», «δεν αλλάσω ένα γουμά μια γειτονιά της Κύπρου με καμιά χώρα». Είμαστε Έλληνες περήφανοι απόγονοι μιας φυλής που έδωσε τα φώτα σε ολόκληρο τον κόσμο. Να μην τα συγχύζουμε και να μην τα καπηλευόμαστε. Είμαστε πρώτα το ένα και μετά το άλλο!

Εύγε στους διοργανωτές, τέτοιες εκδηλώσεις θα έπρεπε να γίνονται από την Πολιτεία δεκάδες το χρόνο σε ολόκληρη την Κύπρο!

Υστ.: Εγώ κρατώ και τα δύο σύμβολα με περηφάνια. Δεν τυλίγομαι μόνο το ένα και μετά να βρίζω τους ανεπρόκοπους καλαμαράδες και τον ελληνικό λαό, αυτό που οι πλείστοι «ελληνάρες» του νησιού κάνουν. Γιατί ακόμα δεν ξεχώρισαν τι πιστεύουν γιατί το πιστεύουν και πως το πιστεύουν..!