Ανέχεια@cyprus.com...!!

Τάση της νέας γενιάς..μόδα της εποχής…χαρακτηριστικό του μοντέρνου τρόπου ζωής…;; Όπως και να το αποδώσουμε η αποχή, η αποπολιτικοποίηση και η αποξένωση, ιδίως της νέας γενιάς, από την πολιτική και την ενασχόληση με τα κοινά είναι κατάντημα μιας κοινωνίας που ανέχεται εγκληματικά..! Γινόμαστε μάρτυρες σε κάθε εκλογική αναμέτρηση του μεγάλου ποσοστού της αποχής που ολοένα αυξάνεται και θεωρείται από πολλά ΜΜΕ ο «νικητής των εκλογών». Είναι άραγε ο νικητής των εκλογών ή η μεγάλη ήττα της κοινωνίας που ολοένα πέφτει στο λήθαργο της απάθειας;; Αν και πολλοί αναλυτές ερμηνεύουν αυτή την απαξίωση ότι «η κοινωνία στέλλει μηνύματα», στην ουσία αυτό που σιγά, σιγά καταστέλλεται είναι η αντίσταση των κοινωνιών κατά ενός συστήματος που μετρά τον άνθρωπο ως αντικείμενο, ως μέσο παραγωγής κέρδους, ως μονάδα οικονομικής εκμετάλλευσης. Η παγκόσμια οικονομική κρίση έδειξε ξεδιάντροπα τον τρόπο που ο καπιταλισμός μετρά το ανθρώπινο γένος και την επιβίωση του. Οι δείκτες αξιολόγησης, οι συμπεριφορές των αγορών, τα ομόλογα, ο υπερδανεισμός, τα ελλείμματα, η τεράστια συγκέντρωση πλούτου στα χέρια μερικών εκατοντάδων και η αναλόγως της διάθεσης των επενδυτών συμπεριφορά, καθορίζουν πλέον την επιβίωση μας.

Σε ένα τέτοιο σύστημα που δεν υπάρχει η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, ο σεβασμός στο ανθρώπινο είδος αλλά μόνο το κέρδος των αγορών, σίγουρα δεν είναι προς όφελος του συστήματος να υπάρχουν άνθρωποι που σκέφτονται, δρουν και αντιλαμβάνονται ότι αυτό που πλασάρεται ως ιδεατό και αντικαταστατό ως οικονομικό σύστημα, είναι άδικο και απάνθρωπο. Και επειδή η οποιαδήποτε σκέψη, ενέργεια ή πράξη έρχεται μέσα από οργανωμένες ομάδες που συμμετέχουν στην οργάνωση και στη διοίκηση των κοινωνιών (η ερμηνεία της πολιτικής), η αποστροφή σε αυτές τις ομάδες αλλά και η απάθεια στις διεργασίες που συντελούνται στη σφαίρα του πολιτικού γίγνεσθαι, είναι ένα χαρακτηριστικό που προωθείται και υπερπροβάλλεται από τις λεγόμενες σύγχρονες κοινωνίες. Αν παρατηρήσουμε τις συμπεριφορές των ψηφοφόρων στις χώρες αυτές βλέπουμε να υπάρχουν τα ίδια χαρακτηριστικά, τα οποία μεταφράζονται σε μεγάλα ποσοστά αποχής από τις κάλπες και «συμπτωματικά» την ανάδειξη στην εξουσία κεντροδεξιών κυβερνήσεων - κυβερνήσεων δηλαδή που υποστηρίζουν και στηρίζουν την πολιτική «σταθερότητα» του υπάρχων οικονομικού μοντέλου. Γι αυτό βλέπουμε, το φαινόμενο Η.Π.Α , όπου το 40% μόνο ψηφίζει και το 25% εκλέγει τον Πρόεδρο που με τις πολιτικές και οικονομικές του αποφάσεις επηρεάζει ολόκληρο το σύγχρονο κόσμο. Τέτοιες τάσεις και φαινόμενα παρατηρούμε και στην Ευρώπη αλλά και στην χώρα μας, με τελευταίο παράδειγμα τις εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Βέβαια δεν είναι κάτι καινούργιο ή το πρωτόγνωρο για τις δυτικές κοινωνίες, όπου η ανάπτυξη του καπιταλισμού βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο. Η αποϊδεολογικοποίηση ως κοινωνικό- φιλοσοφικό ρεύμα εμφανίζεται τον 20^ο αιώνα και έχει ως στόχο να πλήξει την επιστημονική σκέψη που είναι ενάντια στις καπιταλιστικές δομές των σύγχρονων κρατών και δεν είναι άλλη από τη μαρξιστική. Σήμερα, υπάρχει η εντύπωση ότι οι διαχωριστικές γραμμές μεταξύ αριστεράς και δεξιάς δεν είναι τόσο εμφανείς. Βρισκόμαστε ενώπιον μιας προσπάθειας να παρουσιαστεί μια εικόνα γενικής ασάφειας στις σχέσεις μεταξύ κοινωνικών δομών και ιδεολογιών και συνάμα μιας μειωμένης επιρροής τους, η οποία οδηγεί ουσιαστικά σε μια κρίση του πολιτικού συστήματος, με αποτέλεσμα να αναδεικνύονται σε χαρακτηριστικά της νέας εποχής ο λαϊκισμός, η αποξένωση και η αποπολιτικοποίηση. Παράλληλα, έχουμε (την ίδια στιγμή) την αυξανόμενη τάση της προβολής του ανεξάρτητου ή ακομμάτιστου αλλά κοινωνικά «ευαίσθητου» ανθρώπου. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού είναι η επίθεση και η εξύβριση (πολλές φορές) του Προέδρου και της Αριστεράς (τόσο του κόμματος αλλά και της σκέψης ευρύτερα) από ανεξάρτητους ή ακομμάτιστους (όπως χαρακτηριστικά προφέρονται οι ίδιοι!), με αφορμή την έκρηξη στο Μαρί. Εύκολα πλασάρεται ότι η οργανωμένη πάλη η δράση των κομμάτων και ιδίως των αριστερών είναι ξεπερασμένη, ενώ η ακομμάτιστη αποπολιτικοποιημένη δράση είναι η πρέπουσα στην σύγχρονη εποχή. Μέσα από σελίδες κοινωνικής δικτύωσης μπορούσε εύκολα κάποιος να διακρίνει ότι η τάση των δήθεν ακομμάτιστων ήταν συνήθως εναντίον της αριστεράς και όχι εναντίον των πολιτικών κομμάτων, όπως παρουσιάζονταν (χωρίς υποτίθεται κομματικές παρωπίδες). Είναι προφανές λοιπόν ότι η απαξίωση για την πολιτική έχει ως στόχο την αποδυνάμωση των δυνάμεων εκείνων που αντιπαλεύονται τις αδικίες που γεννά ένα σύστημα ανισοτήτων. Προωθείται πολύ εύκολα μέσα από την υποκουλτούρα, την παραπληροφόρηση, το lifestyle και τη μοντέρνα εκδοχή της αποξένωσης- τις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, αλλά, και των προτύπων που τα πιο πάνω προβάλλουν.

Ο λαϊκισμός γίνεται η κύρια πολιτική πράξη των πολιτικών δυνάμεων που εκμεταλλεύονται τις συνθήκες που προαναφέρθηκαν και προσπαθούν μέσα από αυτόν να ψαρέψουν την κοινωνία και παράλληλα τις απαιτούμενες ψήφους. Τι άλλο ήταν βέβαια η εκμετάλλευση και η καπήλευση των νεκρών της τραγωδίας στο Μαρί αλλά και των τραγικών συνεπειών της από όλους τους πολιτικούς χώρους (και οργανώσεων και κινημάτων), πλην του ΑΚΕΛ. Είναι πλέον αποδεκτό και ηλίου φαεινότερο ότι για την έκρηξη στο Μαρί υπήρχαν εγκληματικά λάθη και χειρισμοί αλλά και διοικητικές ευθύνες που οδήγησαν στη γνωστή τραγική κατάληξη, το γεγονός όμως του χειρισμού και της «αξιοποίησης» της τραγωδίας από την μεγάλη μερίδα των πολιτικών κομμάτων ήταν κάτι το πρωτοφανές. Η τραγωδία της ΗΛΙΟΣ ήταν μικρότερη σε πόνο και νεκρούς;;;; Όχι βέβαια. Αλλά εκεί, δεν κυβερνούσε η Αριστερά και όσο και αν υπάρχουν δυνάμεις εντός του ΔΗΚΟ που είναι προοδευτικές ή που θέλουμε να είναι προοδευτικές, εντούτοις είναι μια πολιτική δύναμη (ΔΗΚΟ) που στηρίζει το κατεστημένο και την «άρχουσα» τάξη. Έτσι, παρόλο που η Αριστερά ήταν συνεργάτης στη Κυβέρνηση του μ. Τάσσου, οι κράχτες του λαϊκισμού τήρησαν σιγή ιχθύος, εφόσον στη κυβέρνηση ήταν ομοϊδεάτες τους. Διότι παρόλο που κατά καιρούς τα κόμματα της κεντροδεξιάς μπορεί να έχουν τις διαφωνίες τους, επί της ουσίας- της διατήρησης δηλαδή του κατεστημένου και της «ολιγαρχίας» (Βλέπε δίδυμο Παπαβέρωφ!) του κεφαλαίου, συμπορεύονται και συναινούν.

Αναντίλεκτα το φαινόμενο της απαξίωσης όπου και αν προέρχεται πρέπει να προβληματίσει, ιδίως στη χώρα μας η οποία είναι μοιρασμένη και παλεύει για την επανένωση. Η απαξίωση στη πολιτική, και κατ΄ επέκταση της εμπλοκής στα κοινά που παρατηρείται στη νέα γενιά, οδηγά το τόπο αργά αλλά σταθερά σε μια ανέχεια του λαϊκισμού, της αναβίωσης του εθνικισμού και του ρατσισμού, της ανησυχητικής αύξησης φαινομένων βίας από ακροδεξιές φασιστικές οργανώσεις, σε μια ανέχεια εγκληματική που μακάρι να μην κοστίσει ακριβά ΚΑΙ ΠΑΛΙ στο νησί της Αφροδίτης! Και επειδή αναπόφευκτα η τεχνολογία μας επηρεάζει και επηρεαζόμαστε από αυτή…ας γράψουμε στο WALL της ανέχειας «ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ! ΕΙΜΑΣΤΕ ΞΥΠΝΙΟΙ! ΖΟΥΜΕ ΕΝΕΡΓΟΥΜΕ ΟΡΓΑΝΩΝΟΜΑΣΤΕ ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ!»

του Δωρόθεου Δωροθέου

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΝΕΟΛΑΙΑ