Όταν η παρανομία ωρύεται…!!

Αφορμή για το παρόν άρθρο αποτέλεσε η πρόσφατη δημόσια συζήτηση για το μάθημα των θρησκευτικών μετά τις Εκθέσεις των Επιτρόπων Διοικήσεως και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Προστασίας των Δικαιωμάτων του Παιδιού, με την απείρου κάλλους σκηνή δια τηλεοράσεως με την Διευθύντρια Μέσης Εκπαίδευσης να ωρύεται δια τηλεφώνου απευθυνόμενη στην Επίτροπο Προστασίας των Δικαιωμάτων του Παιδιού και να της υποδεικνύει «αφήστε μας να κάμουμε τη δουλειά μας..!». Δυστυχώς η όλη στάση της προαναφερόμενης Ανώτερης Λειτουργού ενσωματώνει το χαρακτήρα που έχει η δημόσια εκπαίδευση στην Κύπρο του 21^ου αιώνα: επί των τύπων (λόγω και της εφαρμογής της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης) σύγχρονη, ανοικτή και δημοκρατική με ευρωπαϊκό προσανατολισμό, επί του πρακτέου όμως συντηρητική, εθνοκεντρική, αντιδημοκρατική με ανατολίτικους προσανατολισμούς απόρροια του θεοκρατικού συστήματος των οθωμανικών χρόνων!

Η «δουλειά» της κ. Πουλλή φαίνεται ότι δεν υπόκειται σε νόμους και κανόνες , αλλά την αυτοκαθορίζει η ίδια με τις «αποκαλυπτικές» εξάρσεις συντηρητισμού, δημόσια μάλιστα, στους τηλεοπτικούς δέκτες. Ο σκοπός, ή η «δουλειά» αν θέλετε, των δύο Επιτρόπων, έτσι για πληροφοριακούς σκοπούς για όσους δεν γνωρίζουν, είναι ο εξωδικαστικός έλεγχος της εφαρμογής και προστασίας των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και των Δικαιωμάτων του Παιδιού, βάσει του Συντάγματος, των Ευρωπαϊκών και Διεθνών Συμβάσεων τις οποίες η χώρα μας ενσωμάτωσε στο νομοθετικό της πλαίσιο και έχει την υποχρέωση να τις εφαρμόζει και παράλληλα να προστατεύει από κάθε είδους παραβίαση ή μη ορθή εφαρμογή τους. Δεν είναι αυτοσκοπός (των Επιτρόπων) να «νεκατώνονται» στα πόδια Ανώτερων Υπαλλήλων του Υπουργείου Παιδείας (σύμφωνα με την άποψη της κ. Πουλλή) αλλά να επισημάνουν, εάν και εφόσον διαπιστώνουν, τις παραβιάσεις στην εφαρμογή της νομοθεσίας που αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες ή τις παρεκκλίσεις από την ορθή εφαρμογή τους με εισηγήσεις, τοποθετήσεις ή συστάσεις για απάλειψη τους. Είναι όμως και «δουλειά» και υποχρέωση των Ανώτερων Υπαλλήλων του κράτους να συμμορφώνονται και να εφαρμόζουν τη νομοθεσία που διέπει τη λειτουργία του χωρίς να χρειάζεται η αντιπαράθεση με θεσμούς και ανεξάρτητες αρχές.

Η υποχρέωση των δημόσιων υπαλλήλων να εφαρμόζουν τη νομοθεσία απορρέει και από τον περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμο (εδάφιο 2 (δ) άρθρο 60). Συνεπώς αυτό που επισήμαναν οι δύο Επίτροποι στις Εκθέσεις τους για την έκδοση της εγκυκλίου από τη Διεύθυνση Μέσης Εκπαίδευσης του Υπουργείου Παιδείας που απαγόρευε ουσιαστικά την αποχώρηση από τη τάξη όσων δεν ήθελαν να παρακολουθήσουν το μάθημα των θρησκευτικών, ήταν την αυτονόητη παραβίαση της νομοθεσίας και τη διάκριση που υφίστανται στην απόλαυση του δικαιώματος της σκέψης, συνείδησης και θρησκείας οι ετερόθρησκοι ή αλλόθρησκοι μαθητές. Σε μια χώρα που μεγαλώσαμε με την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μας από την κατοχική Τουρκία και τον συνεχή αγώνα για διεκδίκηση της χωρίς διακρίσεις απόλαυσης τους σε διεθνές επίπεδο, δεν νοείται εμείς οι ίδιοι να παραβιάζουμε τις συνθήκες που επικαλούμαστε για να δικαιωθούμε. Η εφαρμογή και απόλαυση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν είναι επιλεκτική ούτε γίνεται με γνώμονα την πλειοψηφία του πληθυσμού (όπως εντελώς άτοπα και λανθασμένα πιστεύουν κάποιοι δημοσιογράφοι με ύφος take it or leave it!) αλλά είναι καθολική σε όλες τις πληθυσμιακές ομάδες που μπορεί να αποτελούν τους πολίτες ενός κράτους. Από την άλλη, σε μια κοινωνία άκρως συγκρουσιακή τα τελευταία χρόνια όπου το «δίκαιο» του ισχυρού προσπαθεί να επιβληθεί των αδυνάτων ως ένας σύγχρονος κοινωνικός δαρβινισμός, να παρακολουθείς από τη τηλεόραση την παρανομία να ωρύεται να αφεθεί απερίσπαστη στο έργο της δεν είναι και τίποτα εξωπραγματικό..!!

Δωρόθεος Δωροθέου

Πολιτικός Επιστήμονας