Ας μην αφήσουμε τη πικρή γεύση να γίνει δηλητήριο..!

Όλοι μας μένουμε με μια πικρή γεύση της πενταετίας που πέρασε, με μια απογοήτευση ότι δεν ήταν αυτή που αναμέναμε, αυτή που προσδοκούσαμε και επιθυμούσαμε. Είδαμε την οικονομία να ταράζεται, την Ευρώπη να μας απειλεί για υπογραφές καταδίκης του μέλλοντος μας, ανθρώπους να σκοτώνονται από την αναλγησία της αναχρονιστικής κρατικής μηχανής, την ανεργία να ανεβαίνει και το μέλλον των νέων να γίνεται ζοφερό.. Είδαμε όμως και το μέλλον ολόκληρης της Ευρώπης να υποθηκεύεται σε μηχανισμούς της νεοφιλελεύθερης πολιτικής θεώρησης της Μέρκελ και των συνοδοιπόρων της, τις απάνθρωπες πολιτικές λιτότητας που εξανεμίζουν το δικαίωμα της αξιοπρεπούς διαβίωσης, είδαμε τα αφεντικά να γίνονται σκυλιά και να απειλούν με απολύσεις, είδαμε τους εργάτες να ζουν καθημερινά με το φόβο της απόλυσης, τους αγανακτισμένους να μην μπορούν να αλλάξουν τις πολιτικές που επέλεξαν οι συμπολίτες τους, τους άστεγους να πολλαπλασιάζονται, τους ηλικιωμένους να κλαίνε που δεν έχουν να φάνε, ανθρώπους να αυτοκτονούν και παιδιά νηστικά στα σχολεία..

Ο κάθε νοήμων άνθρωπος αντιλαμβάνεται ότι αυτά δεν είναι αποτέλεσμα μιας κακοδιοίκησης και μιας κακής διακυβέρνησης σε όλες τις χώρες που τα βιώνουν αυτά, αλλά αποτέλεσμα ενός συστήματος απάνθρωπου που επιτρέπει σε μια χούφτα λεφτάδων να παίζουν ζάρια τις τύχες του πλανήτη. Και τα παιδιά του ίδιου συστήματος (Μερκελ, ΔΝΤ, Ε.Ε) βάλθηκαν να «σώσουν» τις χώρες από την κρίση δημιουργώντας περισσότερη κρίση. Η επιλογή την επόμενη Κυριακή δεν είναι για την περασμένη πενταετία, δεν είναι για το ΑΚΕΛ ή την αριστερά, η επιλογή είναι για το μέλλον της πολύπαθης πατρίδας μας που ακόμα μια φορά δοκιμάζεται με λύσεις αντιλαϊκές με δυσμενείς συνέπειες για το λαό της στα ξένα μαγειρεία της δύσης. Τον ξαναζήσαμε τον εφιάλτη των σεναρίων τους το 74 με τους εδώ συνοδοιπόρους τους να επιστρατεύονται το πατριωτισμό για να σώσουν την πατρίδα μοιράζοντας την και αιματοκυλώντας την. Την αγκάθινη αγκαλιά της δύσης τη ζήσαμε, την αγκαλιά του αιμοσταγούς ΝΑΤΟ και αυτή τη ζήσαμε το 74 και η αγκαλιά της Ευρώπης σφίγγει ασφυκτικά σαν θηλιά πάνω από τα κεφάλια μας. Ποιοι είναι με τη δύση είναι γνωστό, γνώστες και οι θέσεις και οι αντιλήψεις τους, όχι οι πρόσφατες που ελέω ψήφων μεταλλάχθηκαν, αλλά οι διαχρονικές. Μην γελιέσαι στο όνομα της σωτηρίας θα εφαρμόσουν ότι επιτάσσει η ιδεολογία τους και οι σύμμαχοι τους στα «ξένα μαγειρεία» και θα στο πλασάρουν ως ευθύνες της προηγούμενης κυβέρνησης (αυτή η κασέτα θα παίζει για τα επόμενα 20 χρόνια!!), ως «επανεκκίνηση» της οικονομίας, ως αναγκαίες υποχωρήσεις. Από την άλλη υπάρχουν οι δυνάμεις που πάντα αντιστέκονται σε αυτά που η δύση σχεδιάζει για τη μικρή μας χώρα όχι σήμερα όχι ελέω εκλογών αλλά πάντα, άλλωστε το είπε και guardian περιμένουν λέει να φύγει ο Χριστόφιας που δεν αποδέχεται τις ιδιωτικοποιήσεις και ότι του πλασάρουν για δώσουν το πράσινο φως για τις «λύσεις» της τρόικας. Άραγε ποιον αναμένουν;;;

Σίγουρα όχι αυτόν που θα αντισταθεί στις επιβουλές τους, αλλά αυτόν που θα παραδώσει αμαχητί στις ορέξεις του ΝΑΤΟ τη νέα γενιά και θα υποθηκεύσει το μέλλον της με μισθούς πεινάς διότι έτσι επιτάσσουν οι διαχρονικές του θέσεις και αντιλήψεις. Την επόμενη Κυριακή παίρνεις θέση! Έχουμε μπροστά μας ένα χωματόδρομο ανώμαλο με λακκούβες και παγίδες και έχουμε δύο επιλογές: ή θα τον περάσουμε με όχημα μας το συμφέρον της Κύπρου μας και του λαού της ή θα τον προσπεράσουμε εύκολα από τον παράδρομο των επιβουλών της οικονομίας και της «εξαγοράς» των δικαιωμάτων μας. Σε αυτό ο όχημα οδηγός θα είναι ο επόμενος πρόεδρος, εμείς θα επιλέξουμε τον οδηγό εμείς και το δρόμο. Μπορεί να καταφέρουμε μπορεί και όχι ας μην ξεγελιόμαστε δεν ξεφεύγεις εύκολα από τα δόντια του λύκου, αλλά από την αμαχητί παράδοση ας επιλέξουμε τη μάχη και την αντίσταση. Ας δώσουμε τη στήριξη μας σε αυτούς που θέτουν την Κύπρο πάνω από τα οικονομικά συμφέροντα που υπηρετούν. Πίσω από το παραβάν δεν υπάρχουν σημαίες, εθνικοφροσύνες και παραλογισμοί, πίσω από το παραβάν υπάρχει η συνείδηση μας. Πριν βάλει το σταυρό στο κουτάκι, ας θυμηθεί ο κάθε προοδευτικός δημοκράτης αυτού του τόπου ποιοι στάθηκαν μαζί του, ποιοι στήριξαν τη δημοκρατία, ποιοι αντιστέκονται στις δυτικές επιβουλές. Και όταν φύγει από το παραβάν να είναι ήσυχος με τη συνείδηση του ότι έπραξε το καθήκον του φράσσοντας το δρόμο σε ένα μέλλον ζοφερό και άδικο για τις επόμενες γενιές.

Αυτή την Κυριακή έχουμε επιλογή, έχουμε άποψη και θέση. Δεν θα υποθηκεύσουμε το μέλλον μας στις ορέξεις της Μέρκελ και των εδώ συνοδοιπόρων της, αυτή τη Κυριακή επιλέγουμε αντίσταση επιλέγουμε Σταύρο Μαλά! Ας μην αφήσουμε τη πικρή γεύση να γίνει δηλητήριο για τις επόμενες γενιές..! Για να μην ξυπνήσουμε τη Δευτέρα με τη φράση που ψέλλισε ο μακ. ο πατέρας μου στις 15/7/1974 μαθαίνοντας για το πραξικόπημα λίγες ώρες πριν προσπαθήσουν να τον συλλάβουν οι «πελάτες» του Αναστασιάδη…. «Καληνύχτα Κύπρος…».

Δωρόθεος Δωροθέου
Πολιτικός Επιστήμονας